Αλέξανδρος Αδαμόπουλος “Οι Δαιμονισμένοι”
Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία τής πολύ πετυχημένης συλλογής διηγημάτων του ‘Ο Αδάμ και το μήλο’ που βρίσκεται ήδη στην 4η έκδοση, ο Αλέξανδρος Αδαμόπουλος, κυκλοφορεί τώρα ένα εξαιρετικά σημαντικό βιβλίο· τόσο από λογοτεχνική μα και από πολιτική άποψη, το οποίο μάλιστα έχει ακόμη και δραματολογικό ενδιαφέρον, καθώς είναι γραμμένο σε θεατρική μορφή και μπορεί να παιχτεί και στο θέατρο: Πρόκειται για τους ‘Δαιμονισμένους’, που δεν είναι κάτι άλλο παρά μια σύντομη σύνοψη από το ομώνυμο γιγαντιαίο μυθιστόρημα τού Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, βασισμένη στην θεατρική προσαρμογή που έκανε ο επίσης μέγας Αλμπέρ Καμύ. Ένα ιδιαίτερα σοβαρό και επίπονο εγχείρημα τού Αλέξανδρου Αδαμόπουλου, ο οποίος έχει ασχοληθεί επί δεκαετίες και με το αρχικό μυθιστόρημα αλλά και με την θεατρική προσαρμογή του.
Ό,τι και να πει κανείς για τους ‘Δαιμονισμένους’ και για τον Ντοστογιέφσκι θα είναι λίγο. Αρκεί απλώς να διαβάσουμε προσεκτικά τα όσα συγκλονιστικά αναφέρονται στο οπισθόφυλλο τού βιβλίου τού Αλέξανδρου Αδαμόπουλου· ο οποίος δεν αυτοσχεδιάζει αλλά με πολύ σεβασμό σταχυολογεί από το πρωτότυπο:
«…Ο καλύτερος τρόπος για να εξαπατήσεις τον κόσμο· είναι να κηρύξεις ανοιχτά το δικαίωμα στην ατιμία… Ποιες ιδέες; Σαχλαμάρες· δράση χρειάζεται μόνο. Θα τα ρημάξουμε όλα· τίποτα δεν θα μείνει όρθιο: Να η ισότητα· τα ρέστα είναι σαχλαμάρες!.. Όλοι θα είναι σκλάβοι και ίσοι μέσα στη σκλαβιά… Άρα θα πρέπει να ισοπεδώσουμε: Θα ρίξουμε το επίπεδο τής εκπαίδευσης. Και τού ταλέντου… Όσοι έχουν κάποιο ταλέντο θέλουν να πάνε μπροστά: Θα φιμώσουμε λοιπόν τον Κικέρωνα, θα τυφλώσουμε τον Κοπέρνικο και θα ξεπαστρέψουμε τον Σαίξπηρ… Να το σύστημά μου: Τίτλοι, οφίτσια, καρέκλες: Γραμματέας… Ταμίας… Πρόεδρος… Και ο φόβος τής γνώμης: Τρέμουν μην τους πούνε αντιδραστικούς κι αναγκάζονται να είν’ επαναστάτες. Δεν έχουν δική τους γνώμη. Άρα θα σκέφτονται όπως θέλω εγώ… Κι αν κάποιος έχει πολλές αρετές· τον καθαρίζουμε κι αυτόν, ή τον ρίχνουμε στη φυλακή… Ακόμα και οι πολύ όμορφοι θα καταργηθούν!.. Και κάτι ακόμα: Βάλε τέσσερις να σκοτώσουνε τον πέμπτο -γιατί τάχαμου είναι σπιούνος- και θα ’ναι όλοι τους, για πάντα, δεμένοι με το αίμα…»
Μένει άφωνος κανείς διαβάζοντας αυτά τα προφητικά λόγια τού Ντοστογιέφσκι και ξέροντας πια πολύ καλά πόσο ακριβά πλήρωσε όλη η ανθρωπότητα κάποιες ‘προοδευτικές ιδέες’. Πράγμα που επιβεβαιώνει άλλωστε και η σύντομη μα πολύ εύστοχη παρατήρηση τού Αλμπέρ Καμύ:
«Για πολύ καιρό πιστεύαμε πως ο Μαρξ ήταν ο προφήτης τού 20ου αιώνα. Τώρα ξέρουμε πως η προφητεία του έχει ξεφτίσει. Και ανακαλύπτουμε ότι ο αληθινός προφήτης είναι ο Ντοστογιέφσκι: Προφήτεψε τη βασιλεία των μεγάλων Ιεροεξεταστών και τον θρίαμβο τής Δύναμης πάνω στη Δικαιοσύνη».
Ακριβώς αυτό το συγκλονιστικό έργο τού Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι συνέπτυξε με τον μεγαλύτερο σεβασμό μέσα σε 120 σελίδες ο Αλέξανδρος Αδαμόπουλος -δουλεύοντας μετά μανίας μέρες μήνες χρόνια· όπως λέει ο ίδιος- χωρίς να προδώσει ούτε να αλλοιώσει απολύτως τίποτε. Τιμώντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο τα διακόσια χρόνια από τη γέννηση τού μεγάλου Ρώσου Κλασσικού (11/11/1821-2021) και προσφέροντάς μας ένα εξαιρετικά προσεγμένο βιβλίο: Ένα πολλαπλά αξιέπαινο εγχείρημα και ένα ιδιαίτερα απολαυστικό μα και ωφέλιμο ανάγνωσμα.
Αθήνα 10/10/2021
©Χρυσώ Κοντάκου
