“Ο Πολιτισμός” Ως Παράγοντας Ισχύος της Χώρας στο Διεθνές Σύστημα! της Μάγδας Ρούσση, ΜΑ

Από την  Μάγδα Ρούσση, ΜΑ

Εικαστική Καλλιτέχνις & Designer

 

Ο Θουκυδίδης μας λέει ότι “Ο ισχυρός επιβάλλει ότι του επιτρέπει η δύναμις του και ο ασθενής παραχωρεί ότι του επιβάλει η αδυναμία του”.  Έτσι, η κάθε χώρα έχει για όπλο της τους παράγοντες ισχύος, οι οποίοι αποτελούν την Εθνική ισχύ. Αυτά για να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες και να επιβιώσει. Εάν ως παράγοντας ισχύος μιας χώρας είναι ο Πολιτισμός τότε καταλαβαίνουμε ότι στον χώρο υπάρχει ασφάλεια, σε συνδυασμό με τη δυνατότητα να μην εργάζονται σκληρά όλοι οι πολίτες για την επιβίωση, οπότε τους δίδεται η ευκαιρία να αναπτύξουν τις τέχνες, το σύστημα παιδείας, την φιλοσοφία και τις επιστήμες.

 

Οι διαστάσεις της εθνικής ισχύος είναι δύο:

α). η εξωτερική, η οποία επηρεάζει το παγκόσμιο περιβάλλον μέσω της οικονομικής, πολιτικής, στρατιωτικής και πολιτστικής ισχύος του και

β). η εσωτερική, η οποία μετασχηματίζει τους πόρους της κοινωνίας του, (επιστημονικό και εργατικό του δυναμικό) σε δυνάμεις παραγωγής των καλυτέρων δυνατών τεχνολογιών, για πολιτικούς και στρατιωτικούς σκοπούς.

Στις διεθνείς σχέσεις, ο όρος ισορροπία ισχύος αναφέρεται στην κατάσταση κατά την οποία υφίσταται ισοτιμία ή σταθερότητα μεταξύ ανταγωνιστών δυνάμεων.

Ως διαχρονικό σημείο αναφοράς θεωρείται ο ρόλος της ισχύος από το διεθνές σύστημα εκεί που συνδέεται η δικαιοσύνη με την ισχύ.

Η πολιτισμική ανάπτυξη του ανθρώπινου γένους είναι διαιρούμενη γεωγραφικά και αποτελείται από την πολιτιστική δράση (υλικά και πνευματικά έργα, δραστηριότητες και έθιμα) και την πνευματική καλλιέργεια “κουλτούρα” (αξίες, παραδόσεις, παιδεία, μόρφωση, αισθητική και εκλέπτυνση συμπεριφοράς).

Οι πολιτισμοί χάνονται ή εξελίσσονται σε νέες πολιτισμικές μορφές ενώ κάποιοι αφήνουν πίσω τους πνευματικά επιτεύγματα, ως παγκόσμια κληρονομιά όπως για παράδειγμα η Αρχαία Αθήνα.

Ο συντελεστής “ιστορία – πολιτισμός – θρησκεία”, παρά το ότι θεωρείται αμετάβλητος, είναι ιδιαίτερα σημαντικός τόσο σε κράτη του δυτικού πολιτισμού, όπως η χώρα μας που η αξιοποίηση του δίνει σημαντική προστιθέμενη, όσο και του ανατολικού, όπως η Κϊνα και το Ιράν, με ιστορικό πολιτισμό και έντονα θρησκευτικά χαρακτηριστικά. Η χρήση του συντελεστή αξίζει να προωθηθεί και παγκοσμίως.

Η ΕΛΛΑΔΑ

Αν διαβάσουμε στα “Πολιτικά” του Αριστοτέλους μας δίδει το ρωμαλέο μήνυμά του: “Το γένος των Ελλήνων χαρακτηρίζεται από δυνατή ψυχική ορμή και οξεία αντίληψη. Γι’ αυτό και ελεύθερα ζεί και άριστη πολιτική έχει και δύναμη να κυριαρχήσει πάνω σε όλους, αρκεί να είναι ενωμένο σε μία πολιτεία”. Ενώ σε άλλο κείμενο του μας προειδοποιεί: “Η εξουσία είναι κάτι πολύ κακό διότι δεν μπορεί να μετρηθεί το μέγεθος του διεφθαρμένου ενστίκτου του ανθρώπου”.

Ο ΟΡΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Στην Ελλάδα η λέξη “Πολιτισμός”, εμφανίστηκε στην ιστορία από τον Αδαμάντιο Κοραή τον 19ο αιώνα. Προήλθε από τις λέξεις (πόλις – πολίτης – πολιτισμός) διότι βρέθηκε μονολεκτική ακριβής απόδοση στα ελληνικά.

Ως διαχρονικό σημείο αναφοράς θεωρείται ο ρόλος της ισχύος στις διεθνείς σχέσεις εκεί που συνδέεται η δικαιοσύνη με την ισχύ για την επιβίωση.

Στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τον τουρισμό προτείνονται πρωτοβουλίες  που σχετίζονται με την πολιτιστική κληρονομιά, το φυσικό περιβάλλον, τους σύγχρονους πολιτισμούς και παραδόσεις των χωρών της.

 1. Η Πολιτισμική Κληρονομιά

Η Παιδεία και ο Πολιτισμός μπορούν να αξιοποιηθούν ως παράγοντας ισχύος με σκοπό να αποτελέσουν συγκριτικό πλεονέκτημα, εφόσον η προβολή ακολουθεί οργανωμένη στρατηγική ενώ παράλληλα συμβάλλει και η πολιτιστική διπλωματία.

α. Οι αρχαιολογικές ανασκαφές, η συντήρηση και προστασία μνημείων με παγκόσμια ακτινοβολία, που αποτελούν πεδία έρευνας.

β. Η ανάδειξη των αρχαιολογικών χώρων και η προβολή των ευρημάτων μέσω των Μουσείων, όπου παρέχεται γνώση και υψηλής ποιότητας ψυχαγωγία στον επισκέπτη, μέσα από διαδραστικές υπηρεσίες όπως το Μουσείο Ακροπόλεως.

γ. Η υψηλή  ποιότητα και πρωτοτυπία της αρχαίας ελληνικής σκέψης, όπως εκφράζεται στη φιλοσοφία, την ποίηση, το θέατρο, την πολιτική επιστήμη και την έρευνα με κέντρο τον άνθρωπο και αντικείμενο τις δομές των κοινωνιών του.

2. Η μοντέρνα πολιτιστική παραγωγή

Η μοντέρνα πολιτιστική παραγωγή που έτυχε διεθνούς αναγνώρισης με τα Νόμπελ λογοτεχνίας στο πρόσωπο των Γιώργου Σεφέρη και Οδυσσέα Ελύτη, αλλά και η παγκόσμια εκτίμηση στο έργο των Κωνσταντίνου Καβάφη, Νίκου Καζαντζάκη, στη μουσική των Μάνου Χατζιδάκη, Μίκη Θεοδωράκη, Βαγγέλη Παπαθανασίου, στον κινηματογράφο των Θόδωρου Αγγελόπουλου και Μιχάλη Κακογιάννη.

Τα παραπάνω μπορούν να διοχετευθούν στην εκπαίδευση με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας σε όλες τις βαθμίδες και την διά βίου μάθηση.

Η Πολιτιστική μας κληρονομιά, η Ιστορία και η Ορθοδοξία ως παράδοση συμπλέκονται τόσο στενά και σε βάθος χρόνου, που είναι δύσκολο να αναζητηθούν τα σαφή όριά τους. Με την διεκδίκηση δυναμικού ρόλου στη διαμόρφωση της πολιτισμικής ταυτότητας του νεοέλληνα δημιουργούν μια αστείρευτη πηγή άντλησης δύναμης και δημιουργίας.

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΉ ΙΣΧΥΣ

Στην Πολιτιστική Ισχύ περιλαμβάνονται ο τουρισμός, η ναυτιλία, η Ελληνική διασπορά, η πολιτισμική κληρονομιά, (Ιστορία – Πολιτισμός – Θρησκεία), η άνθιση των επιστημών στην Αρχαία Ελλάδα (τα μαθηματικά, η ιατρική, η φιλοσοφία), η Δημοκρατία στην αρχαία Αθήνα (ο χρυσούς αιών του Περικλή), οι Ολυμπιακοί Αγώνες διεξάγονται και στις μέρες μας, η δημιουργία δικαστηρίων (στην αρχαία Ελλάδα η Βουλή του Αρείου Πάγου και το Πάλλάδιο), το αρχαίο θέατρο και αρχαίοι θεατρικοί συγγραφείς (“το προσωπείον”), η Ελληνική γλώσσα η πλουσιότερη γλώσσα σε ανάπτυξη και γενικά ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την Ευρώπη.

Ένας πολιτισμός δεν έχει χαρακτηριστική κλίμακα μέτρησης, ενώ υπάρχουν έντονες διαμάχες ακόμα για τον ίδιο του τον ορισμό.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Συμπερασματικά, όταν μία χώρα στον κόσμο δεν έχει διαμορφώσει Πολιτικές όπως την Εθνική, Κοινωνική, Πολιτιστική Πολιτική της κ.ά., μοιραία ταλαιπωρούνται και η ίδια και οι πολίτες της. Επιθυμούμε η χώρα μας να είναι ένας διεθνής παράγοντας σε όλους τους τομείς. Να αναλαμβάνει το δικό της μερίδιο και την συνυπευθυνότητα σε όλους αυτούς τους τομείς και κυρίως στη συλλογική άμυνα και ασφάλεια του κόσμου.