Ο Δήμος Νίκαιας – Αγ. Ι. Ρέντη τιμά την επέτειο της “Μάχης της Κοκκινιάς”

Εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για την επέτειο της “Μάχης της Κοκκινιάς” θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 6 Μαρτίου 2020 στις 6 το απόγευμα στην πλατεία Δαβάκη του Δήμου Νίκαιας – Αγ. Ι. Ρέντη κι ακολούθως στη Μάντρα του Μπλόκου της Κοκκινιάς (Ηλιουπόλεως 102Α).

Οι εκδηλώσεις για τη Μάχη της Κοκκινιάς θα ξεκινήσουν με Επιμνημόσυνη δέηση, ενώ για το Ιστορικό της ημέρας θα μιλήσει ο Πρόδρομος Ζαχαρόπουλος, Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Νίκαιας Αγ.Ι.Ρέντη. Στη συνέχεια θα ακολουθήσει κατάθεση στεφάνων από τον Δήμαρχο Νίκαιας – Αγ. Ι. Ρέντη, Γιώργο Ιωακειμίδη, κι από εκπροσώπους των φορέων της πόλης, θα κρατηθεί ενός λεπτού σιγή και θα υπάρχει ανάκρουση του Ύμνου προς τους Πεσόντες, καθώς και του Εθνικού Ύμνου.

Μετά τη λήξη της τελετής, στις 7 το απόγευμα στη “Μάντρα Μπλόκου Κοκκινιάς” θα πραγματοποιηθεί η ομιλία της Μάγδας Φυτιλή, Ιστορικού- Διδάκτορος του Πανεπιστημίου Αθηνών και Μαδρίτης, με θέμα “Από την Εθνική Αντίσταση στον Αντιδικτατορικό Αγώνα. Δύο κόσμοι-ένα κράτος;” ολοκληρώνοντας τις εκδηλώσεις για την επέτειο της Μάχης της Κοκκινιάς.

Το ιστορικό για τη “Μάχη της Κοκκινιάς” Η Μάχη της Κοκκινιάς αποτελεί μία σημαντική στιγμή στην ιστορία της πόλης της Νίκαιας, καθώς σηματοδοτεί μία περίοδο αντίστασης του ελληνικού λαού κατά των Γερμανών κατακτητών.

Από τις 4 έως τις 8 Μάρτη του 1944 η Κοκκινιά βίωσε κάποιες από τις πιο τραγικές μέρες της πολύχρονης ιστορίας της. Οι Γερμανικές δυνάμεις σε συνεργασία με τους χωροφύλακες αλλά και τους ταγματασφαλίτες της εποχής εκείνης, είχαν βάλει στο στόχαστρό τους την πόλη της Κοκκινιάς, η οποία τους αντιστεκόταν με κάθε τρόπο. Μια αντίσταση που είχε ως πρωτεργάτες το 6ο Ανεξάρτητο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ, τα μέλη του ΕΑΜ, τους αγωνιστές της ΕΠΟΝ και κυρίως τη συντριπτική πλειονότητα του λαού της Κοκκινιάς. Στο πρόσωπο της πόλης που ανέθρεψε πλήθος ανταρτών και διέθετε ίσως το πιο οργανωμένο αντιστασιακό κίνημα της εποχής εκείνης, επιχειρήθηκε από τους Ναζί και τους συνεργάτες τους να καμφθεί και το γενικό αντιστασιακό φρόνημα του Ελληνικού λαού, που πάλευε για την Εθνική του Απελευθέρωση.

Χρονικό των πενθήμερων γεγονότων από τις 4 έως 8 Μάρτη 1944:

Σάββατο 4 Μάρτη 1944

Χωροφύλακες και ταγματασφαλίτες προσπαθούν να εισβάλλουν από δυο διαφορετικά σημεία στην πόλη της Κοκκινιάς, χωρίς όμως αποτέλεσμα, αφού αναχαιτίζονται από τους αγωνιστές του ΕΛΑΣ.

Το ίδιο μάλιστα βράδυ οι αγωνιστές του ΕΛΑΣ συγκαλούν κοινή σύσκεψη ΕΑΜιτών και ΕΛΑΣιτών αποφασίζοντας γενική επιφυλακή κι ενημέρωση του Κοκκινιώτικου λαού.

Κυριακή 5 Μάρτη 1944

Οι Κοκκινιώτες απαντούν με μεγαλειώδες συλλαλητήριο κατά της τρομοκρατίας το οποίο γίνεται στην πλατεία του Αγίου Νικολάου, ενώ παράλληλα απαιτούν συσσίτιο για τα παιδιά. Στο τέλος όμως του συλλαλητηρίου η πόλη δέχεται πολυμέτωπη επιδρομή, για να καταλήξει μετά από αιματηρές μάχες στην οπισθοχώρηση των Γερμανών και των ντόπιων συνεργατών τους.

Δευτέρα 6 Μάρτη 1944

Ο Πειραιάς ξυπνά με μαζική πανεργατική απεργία κατά της τρομοκρατίας του λαού της Κοκκινιάς, με τη συμμετοχή και την αλληλεγγύη των εργατών και του λαού προς τους Κοκκινιώτες να είναι πραγματικά απίστευτη. Η πόλη δέχεται όμως σχεδιασμένη επιδρομή, που καταλήγει -μετά την αιματοχυσία- σε άτακτη φυγή των φασιστών.

Τρίτη 7 Μάρτη 1944

Οι επιθέσεις των Γερμανών όλο και δυναμώνουν κι ακολουθούν μάχες σώμα με σώμα για την κατάληψη κάθε δρόμου της πόλης. Ο ΕΛΑΣ αρχίζει να υποχωρεί λόγω έλλειψης πυρομαχικών και η Κοκκινιά κυκλώνεται από περίπου 1.800 Ναζί, αλλά και ντόπιους συνεργάτες τους.

Τετάρτη 8 Μάρτη 1944

Οι Ναζί και οι ντόπιοι συνεργάτες τους ξημερώνονται ταμπουρωμένοι στο σχολείο (Γρεβενών και Ραιδεστού), ενώ περιμετρικά τους φρουρούν οπλοπολυβόλα. Κατά τη διάρκεια της νύχτας κάνουν μικρές επιδρομές στην πόλη, τρομοκρατούν και συλλαμβάνουν Κοκκινιώτες, ερευνώντας εξονυχιστικά τα σπίτια για μαχητές του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ.

Με εκφοβιστικές μάλιστα ανακοινώσεις από τα δικά τους «χωνιά», οι Ναζί επιχειρούν –χωρίς όμως αποτέλεσμα- να στρέψουν τον Κοκκινιώτικο λαό κατά του ΕΛΑΣ, του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ.

Δηλώνουν μάλιστα ότι δεν θα πειράξουν κανέναν, εάν δεν τους επιτεθεί ο ΕΛΑΣ, αποκαλύπτοντας έτσι το αίσθημα φοβίας κι ανασφάλειας που βιώνουν οι ίδιοι μες στην «καυτή» αντιστασιακή φωλιά της Κοκκινιάς. Το ίδιο πρωί οι ταγματασφαλίτες εκτελούν τους συλληφθέντες της 5ης Μάρτη 1944 στην πλατεία Αγίων Αναργύρων. Αργά το απόγευμα οι Ναζί αποχωρούν από την Κοκκινιά με την κουστωδία τους και τους συνεργάτες τους, μεταφέροντας 300 αιχμάλωτους Κοκκινιώτες στο Χαϊδάρι. Ο λαός της Κοκκινιάς ξεχύνεται μετά από λίγο στους αιματοβαμμένους δρόμους και στα μπαρουτοκαπνισμένα σπίτια της πόλης πανηγυρίζοντας για την αποχώρηση του κατακτητή. Ο Γ. Πισσάνος -Διοικητής και καπετάνιος του 3ου Τάγματος του ΕΛΑΣ- χαρακτήρισε την 7η Μάρτη 1944 σημαντική ημέρα δόξας, όπου η Κοκκινιά σφράγισε την αντιστασιακή ιστορία της. Στην έκθεση του 6ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ αναφέρεται, επίσης, πως ήταν απερίγραπτοι οι ηρωισμοί των μαχητών. Εκείνο, όμως, που δημιούργησε πραγματικό δέος ήταν η συμμετοχή του λαού συνολικά, αφού συμμετείχαν άνδρες, γυναίκες, έφηβοι, ακόμα και παιδιά, οι οποίοι έτρεχαν να συνδράμουν τους τραυματίες, να βρουν φυσίγγια, οπλίζονταν και ζητούσαν να οργανωθούν άμεσα στον ΕΛΑΣ, στηρίζοντας έτσι την αντίσταση με όλη τους την ψυχή.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *